François Curlet

MAC’s Grand Hornu presenteert de eerste institutionele tentoonstelling in België van François Curlet (°1967, woont en werkt in Brussel), getiteld Cresus & Crusoé. De tentoonstelling is opgevat als een retrospectieve van zijn praktijk en biedt een unieke gelegenheid om zijn poëtische oeuvre te ontdekken. Een oeuvre dat speelt met de culturele, politieke of economische tekens van de wereld van vandaag, volgens mechanismen van associatie, verplaatsing of manipulatie.

Bij de inhuldiging van het MAC’s twintig jaar terug speelde Curlet al een opvallende rol. Met zijn project Voisins Officiels liet hij toen op de visitekaartjes van het team van het MAC’s de namen zetten van buren van het museum en legde hij zo de eerste contacten tussen de instelling en haar sociale omgeving. Nu is Curlet opnieuw te gast in Le Grand-Hornu en krijgt het hele museum ter beschikking voor zijn eerste grote monografische tentoonstelling in België.

Curlet maakt met humor en gevoel voor poëzie gebruik van technieken als détournement, imitatie en recyclage om de sociale, politieke en economische implicaties van het gebruiksvoorwerp en de ready-mades die onze consumptiemaatschappij produceert, te onderzoeken. Hij is een erfgenaam van het dadaïsme van Francis Picabia en van de pop-art van Claes Oldenburg, maar zijn poëtische en scherpzinnige benadering komt voort uit een kunst van visuele aforismen die zich verzet tegen het indringende beleid van hedendaagse communicatie: reclame, videoclips, sms, Facebook…

De tentoonstelling is, net zoals de catalogus die de expo vergezelt, opgebouwd uit drie ‘delen’: objecten, schilderijen en films. Sinds de late jaren tachtig heeft Curlet een oeuvre ontwikkeld met sculpturaal en grafisch werk dat gecentreerd is rond een hedendaagse notie van ‘ding-zijn’: de commerciële wereld van goederen en merken, die hij steeds opnieuw deconstrueert en reconstrueert. De tentoonstelling opent dan ook met een ensemble van industriële logo’s, de tekens van productie en consumptie uit de jaren ’90 die hij, net als andere kunstenaars van zijn generatie, zoals Franck Scurti waarmee hij in 1993 exposeerde in het Centre Pompidou, opvangt uit de ‘semantische regen’ die ons dagelijks overspoelt en naar zijn hand zet.

Zijn schilderijen zijn vaak gemaakt uit gerecycleerd afval, zoals de reeks sprays op koper getiteld Frozen Feng Shui uit 2013. Deze metalen schilderijen zijn chique maar goedkoop, decoratief maar vormloos, en getuigen bovenal van de voorliefde van François Curlet voor de oxymoron, een stijlfiguur waarbij, als een vreemde paradox, twee woorden worden gecombineerd die elkaar in hun letterlijke betekenis tegenspreken.

Het werk Speed Limit verwijst naar de film Harold en Maude uit 1971 en werd gerealiseerd door het aan elkaar lassen van een Jaguar E-Type met een lijkwagen. Het werk werd voor het eerst gepresenteerd in het Palais de Tokyo in 2013, niet in de tentoonstelling als sculptuur, maar als het onderwerp van de kortfilm Jonathan Livingston. In de film wordt het voertuig bestuurd door een begrafenisondernemer die in een wijds landschap land is verdwaald.

Naast deze eerste film zijn er drie nieuwe, even absurde als indringende projecten: Air Graham, waarin twee mimespelers een virtuele dubbelganger van een glazen paviljoen van Dan Graham reproduceren, The Yummy Patriot, die het portret schetst van een sjofele en vraatzuchtige huzaar, en tenslotte L'Agitée, een film geproduceerd door MAC’s, waarin actrice Laurence Bibot een hedendaagse versie van de legendarische figuur van de fluitspeler van Hamelen speelt.