Ann Veronica Janssens & Jean Glibert

Voor Albedo, de zomertentoonstelling van het MAC’s, nodigde het museum de Belgische kunstenaars Ann Veronica Janssens en Jean Glibert uit om een installatie te maken die de bezoeker een esthetische ervaring biedt die losstaat van de materialiteit van het kunstwerk. Bevrijd van tastbare kunstwerken en het gebruikelijke tentoonstellingsmateriaal, is dit voor beide kunstenaars de gelegenheid om een vrije dialoog aan te gaan met de naakte architectuur van het museum en zijn natuurlijke licht. Op die manier benadrukken ze een van de bijzondere aspecten van het MAC’s: de ruimte ademt de architectuur van Pierre Hebbelinck die onder meer wil ingaan tegen het architecturale gebaar van Bruno Renard, die een eeuw eerder de site van Le Grand-Hornu had ontworpen.

De tentoonstelling, uitgewerkt in dialoog met Denis Gielen, directeur van het museum, is een gelegenheid om de unieke architectuur te benadrukken en om ze tegelijk met een zekere ironie te provoceren. Jean Glibert en Ann Veronica Janssens maken gebruik van hun knowhow op het vlak van licht, kleur en ruimte en laten hun ingrepen op elkaar inspelen, elkaar aanvullen of elkaar reflecteren, naar het voorbeeld van de albedo, de waarde die het reflectievermogen van een object aangeeft.

De tentoonstelling begint bij Glitter, een werk van Ann Veronica Janssens uit 2015, dat bestaat uit een hoop gekleurde pailletten die op de grond verspreid liggen nadat de kunstenares ze weggetrapt heeft. Dit werk wordt in dezelfde ruimte geconfronteerd met twee grote vlakken glanzend vernis die Jean Glibert direct op de muur aangebracht heeft. Hiermee is de aanzet gegeven voor een gesprek tussen schilderkunst en sculptuur, kleur en materie, architectuur en beweging, en voor de grote ‘gebaren’ van beide kunstenaars die verder in het parcours volgen. Jean Glibert introduceert een reusachtige gekleurde vorm, ‘een grote strook kleur’, in de museumruimtes, waarmee hij wil wijzen op bepaalde kenmerken van het gebouw, zoals het plafond, een technisch hoogstandje dat meer dan 40 meter overspant. Op een subtiele manier leert de kunstenaar, die zichzelf ‘huisschilder’ noemt, ons om de ruimte anders te zien en leidt hij onze blik naar eigenaardige krommingen en verborgen hoeken. Hij wijzigt ook onze perceptie door heel gericht kleur toe te voegen. Het vlak van zuivere kleur nodigt ons uit voor een wandeling en doorkruist de ruimtes zonder rekening te houden met de muren die ze onderverdelen; het neemt het museum in bezit. Parallel stelt Ann Veronica Janssens zeven fietsen, met gegraveerde aluminium schijven op de wielen, ter beschikking van het publiek. Al fietsend ervaart de bezoeker de materialiteit van de lucht en de beweging van het licht dat gereflecteerd wordt in de aluminium schijven. Ook het gekleurde fresco van Jean Glibert kan op een ander ritme ervaren worden.

De werken van Ann Veronica Janssens en Jean Glibert zijn verwant door hun abstracte kwaliteiten, maar zijn tegelijk ook erg specifiek. Hier creëren ze de optimale omstandigheden voor een zintuiglijke en/of esthetische ervaring. Dankzij deze beleving wordt het publiek misschien alerter voor gelijkaardige ervaringen in zijn dagelijkse omgeving.

Met Albedo beoogt het MAC’s een soort dematerialisatie van het tentoonstellingsprincipe. Hiervoor brengt het twee kunstenaars samen die met hun – nochtans minimalistische – ingrepen de ruimte in vraag stellen of ze zelfs doen vervagen. Ze nodigen het museum en het publiek uit om zich een zomer lang te bevrijden van het materiële en tirannieke object om zich door middel van kleur en licht volledig te verliezen in de intieme, fysieke en esthetische ervaring van een ruimte.