Haim Steinbach

Haim Steinbach (geboren in Israël in 1944, leeft in New York) de bedoeling van kunst opnieuw gedefinieerd door het selecteren en ordenen van alledaagse voorwerpen. In zijn tentoonstellingen worden objecten getoond op verschillende platformen: wandplanken, vitrines, wanden en zelfs stellingen. Steinbach staat bekend voor de wigvormige plank die hij ontwierp in 1984. Zijn houten planken in laminaat hebben een typische driehoekige vorm. Daarop ordent hij een heterogene waaier aan artefacten die deel uitmaken van de alledaagse uitwisseling van cultuur en huiselijke functies. Deze functies werken volgens een contextuele logica met interventies. Steinbachs praktijk focust op de context van het dagelijkse leven en verplaatst die van een huiselijke omgeving naar een galerij of een museum. De voorwerpen die Haim Steinbach toont, worden – als in een rebus – tekens van een beeldtaal. In het spel met de discrepanties tussen de objecten spelen de displays ook hun rol. In tegenstelling tot een voetstuk, dat een object boven de andere verheft, plaatst de horizontaliteit van een wandplank ze allemaal op gelijke voet. Via de culturele antropologie van de kunstenaar wordt de gebruiks- en uitwisselingswaarde van elk familiaal of huiselijk voorwerp omgezet in een beeld dat verwijst naar iets wat het overstijgt. Zoals het madeleinekoekje van Proust dat de volledige kindertijd omvat, is het object hier grootster dan het lijkt. Het vertrekt van zijn eigen betekenis en zijn intrinsieke aard om via kunst in een stijlfiguur te veranderen: metonymie, symbool of allegorie.

Voor zijn eerste tentoonstelling in een Belgisch museum presenteert Haim Steinbach een reeks werken uit zijn 40 jaar kunstpraktijk. Zijn tentoonstelling bevat onder meer twee belangrijke projecten die de kunstenaar samen met twee Belgische kunstverzamelaars uitgewerkt heeft: An Offering: Collectibles of Jan Hoet (1992) en An Offering: Collectibles of Herman Daled (2000), een display van drie stoelen, drie verfpotten en drie penselen die eigendom is van Herman Daled.

Naar aanleiding van zijn tentoonstelling in het MACS heeft Haim Steinbach het project Objects for People uitgewerkt. Daarin komen zes personen aan bod uit verschillende sociale milieus. Ze worden gefilmd in hun woning terwijl ze praten over de door hen uitgeleende voorwerpen in hun dagelijkse omgeving. Deze interviews zijn op een informele manier verlopen, zonder vooraf bepaalde vragenlijst. De voorwerpen, die gekozen werden aan het begin van de ontmoeting, werden vervolgens door hun eigenaars uitgeleend aan de tentoonstelling. Deze objecten werden verplaatst van de privésfeer naar de publieke sfeer van een museum. In deze installatie, een niet-huiselijke context, zijn de objecten geordend door de kunstenaar en worden ze samen met de video’s getoond.

De deelnemers aan het project – met een leeftijd van 14 tot 98 jaar – hebben gemeen dat ze een speciale, rituele band opgebouwd hebben met hun voorwerpen. De interviews verkennen de vormen die die verbondenheid kan aannemen: banden die ontstaan tussen de objecten, banden die men onderhoudt met andere personen via die objecten, hun functie om zich te profileren in de samenleving …

Deze ‘antiportretten’ benadrukken hoe het individu in dialoog treedt met de voorwerpen rond hem en wat hij tracht uit te drukken met hun selectie, hun presentatie, hun juxtapositie.