Lucia Bru

De voorbije dertig jaar heeft Lucia Bru (1970, Brussel) haar kunstpraktijk geleidelijk ontwikkeld. Die is gebaseerd op een experimentele aanpak van materialen (papier, kristal, porselein, cement, gips) waarbij geometrie en toeval elkaar ontmoeten. Zo ontstaan er constructies die zowel minimaal als complex zijn. Blokken, kooien, rasters, winkelhaken of zelfs spiegels zijn – als belangrijkste ‘families’ – het empirische resultaat van haar bewuste handelingen en de onvoorspelbare reacties van de materialen. De kunstenaar heeft oog voor de reacties van het materiaal dat ze, tijdens een creatief proces dat niet zonder risico is, in vraag stelt. Zo wordt ze de gesprekspartner van een minerale wereld waarvan ze het handelingsvermogen, het geheugen en de verbazende fluïditeit erkent. In die wereld laat ze het organische, het dierlijke en het menselijke binnenglippen. Met tekeningen, foto’s en video’s tracht Lucia Bru ook het ijle en oppervlakkige bestaan van een zucht, een reflectie, een plooi, een kromming, een holte of een schaduw tastbaar te maken. Dankzij haar scherpe aandacht voor die concepten, die van nature kwetsbaar zijn, streeft ze al sinds haar debuut ernaar om élke poging te bewaren op de rekken in haar atelier. Op die manier heeft ze gaandeweg een levend – en levendig – archief van haar eigen oeuvre opgebouwd. Deze experimenten, die zowel discreet als verbazingwekkend zijn, in een opstelling die doet denken aan de befaamde test pieces van Eva Hesse, bieden een retrospectieve en prospectieve blik op de aanpak van Lucia Bru.